"Knufje" - Janneke

Last tuesday I spend most of the day learning a friend to make a small doll for a newborn.

I myself worked on a small head as well, which turned out to be slightly larger than the head of the "Bungels" I made before and wasn't sure what to make of it.








I finally desided to crochet some hair with Dolly Mo mohair in Red Auburn, for some reason I have a crush on dolls with redish hair. I also desided to make a flat body and only filled the hands and feet with wool. And there she was... little miss Janneke a small doll perfect for cuddling.

I also decided she was in need of a hat and shawl, but since I didn't want to cover her beautiful hair indefinately the hat had to be removable. And so it is and therefore not suitable for newborns, but perfect as little cuddledoll for a 3 year old I guess.








I think she turned out to be totally cute. If you think so too... she's available through my Etsy-store.Pin It

Bungels

Mijn nieuwstje project...

Knuffelpopjes die bungelen aan een lintje met een sleutelring eraan, vandaar ook de naam Bungels. De sleutelring is gemakkelijk te verwijderen zodat het ook aan een speentje gehangen kan worden. Knip je het lintje er helemaal af dan blijft een lief klein zacht knuffelpopje over, prima geschikt als knuffeltje voor een baby.



Wil je ze allemaal eens rustig bekijken, klik dan hier



My newest project...
Little dolls dangling on a ribbon with a key ring , the name Bungels refers to the dutch word "bungelen" which means dangling in English. The key ring can be easily removed so it's possible to attach it to a pacifier as well.  Cut the ribbon  of altogether and a sweet little soft cuddly doll remains, perfect for a baby.



Please click here if you would like to see them all seperate.


Pin It

Terug achter de brander...

Deze week eindelijk weer eens mijn brander aan gestoken om kralen te branden. Gelukkig is het net als fietsen... verleren doe je het niet, je hebt hoogstens een beetje oefening nodig. Maar zelfs dat was niet nodig ;)

Finally this week I decided to light up my torch again to make some beads. And as we like to say in dutch, It's like riding a bike... once learned you never forget, sometimes you only need a little practice. But even that wasn't really necessary ;)




Pin It

Spinnen

Naast het weven heb ik dit voorjaar ook weer eens achter mijn spinnewiel gezeten, dat was al weer een hele tijd geleden. Gelukkig is het net als fietsen... verleren doe je het niet.

Nu was het wel zo dat ik ooit heb leren spinnen met een vuile vacht. Dat wilde ik anders want die vette vieze vingers, ik vind het maar niets. Dit keer heb ik de vacht eerst dus maar eens gewassen en toen gekaard op de kaardmolen die mijn schoonzusje nog had. Het was in eerste instantie even wennen, maar toch had ik het redelijk snel onder de knie en wat is het fijn om met gewassen wol te spinnen... zo heerlijk zacht!

Natuurlijk ben ik daarna ook diverse dingen uit gaan proberen. Zo had ik van mijn schoonzusje een deel grijze vacht meegekregen, die heb ik na het wassen en kaarden gemengd met een aantal zakjes Merinowol die ik nog had liggen van het vilten. Het resultaat was een mooie gemeleerde wol.



De wol heb ik daarna gebruikt om voor één van mijn poppen een trui en sokjes te breien. Een patroon had ik niet maar ja dat had ik ook eigenlijk niet nodig, want na alle truien en sokken die ik inmiddels gebreid heb was die ervaring genoeg ;)



Ik zou ook nog graag eens het spinnen van "art-yarns" onder de knie krijgen, maar mijn eerste probeersels op dat gebied waren nog niet zo succesvol. Voorlopig houd ik het dus maar bij simpel.

Warme groet,
MariekePin It

Over poppenschoenen enzo...

Niet op je sokken naar buiten... roep ik vaak tegen mijn zoon. Dat ik dus mijn poppenkinderen op kousenvoeten door het bos laat struinen is beslist geen goed voorbeeld.








Daar lag duidelijk een taak en daar ben ik vandaag maar eens mee aan de slag gegaan. Meten, tekenen en uitproberen... het eerste paar schoenen was toch niet helemaal je van het. Dus tekeningen maar weer aanpassen, hier wat lager en daar wat meer ruimte... ik ben er nog niet, maar het begin is er.








En dan is er ook nog weer een nieuw poppenhoofd dat het levenslicht wil zien, het kopje wordt eerst van naaldvilt gemaakt en pas later voorzien van poppentricot. Om toch al vast een beeld te krijgen hoe dat er dan uit ziet, span ik er tussendoor steeds een lapje tricot over. Het is flink prikken en het is daarom ook van belang om regelmatig even rust te nemen. Kortom een prima combi met het maken van de schoentjes.



Het kopje is overigens een stuk kleiner dan dat van Saartje en Thijmen, maar weer net iets groter dan dat van de knuffelkabouters en de drie andere popjes die ik in de maak heb. Kortom ik zit blijkbaar nog midden in het proces om een voor mij werkende "standaard" te vinden.



Fijne zondag verder!

MariekePin It

Een boswandeling met Saartje en Thijmen

Wat was het vrijdag toch een mooie nazomerdag, geen dag om binnen te zitten. Het plan om met Marjolein op de fiets naar Duin en Kruitberg te gaan om daar samen een boswandeling te maken, was dus ook snel gemaakt. Maar ja als 2 poppenkinderen je verlangend aankijken en meewillen, wordt het toch een ander soort wandeling ;)





Voorop in het krat heb je natuurlijk het beste zicht.





In het bos is er ook voor poppenkinderen genoeg te doen...





Samen beukenootjes zoeken bijvoorbeeld.






Het mandje zat binnen de kortste keren vol.





Saartje ontpopte zich als echte boomklimmer...






Komen jullie want ik loop weer verder hoor, riep Marjolein regelmatig.





Want ja als een echte knul wil je natuurlijk niets liever dan klauteren over iedere boomstronk die je tegen komt.






Daarbij zit het bos ook nog eens vol verrassingen... he Thijmen moet je hier eens kijken, een holle boom





Zou daar ook iemand in wonen?







En als je van die korte beentjes hebt moet er tussendoor natuurlijk ook regelmatig even uitgerust worden.





En wat dacht je van al die mooie paddenstoelen die je tegen komt, daar loopt je toch ook niet zo maar aan voorbij.







En wat is er nu leuker dan verstoppertje spelen in het bos.



 

Alhoewel Thijmen misschien beter een wat dikkere boom had kunnen uitzoeken om zich achter te verstoppen.





En terwijl Marjolein even stond te mijmeren over vervlogen tijden...



 

Ontdekte Saartje en Thijmen één van de leukste kinderplekjes in het bos... de boomhut. Ieder groot en klein kind dat dit bos bezoekt kent deze plek en heeft er hoogstwaarschijnlijk ooit aan meegebouwd.



 

Ook als poppenkind kun je dan natuurlijk niet achter blijven ;)



En aan het eind van de wandeling had het bos nog een leuke verrassing voor ons in petto...







Fijn weekend!

MariekePin It

Weven

Dit voorjaar kwam ik bij toeval terecht op de weblog van Avalanche Looms. Prachtig wat zij maakt en oh wat inspireerde mij dat om het weven zelf ook eens uit te proberen.

Kortom op school een 4-schachts weefgetouw geleend, bij de kringloop een boekje over weven gekocht en zelf van wat planken en een oude houten gordijnroe een scheringbord in elkaar geknutseld. Daarna bij de wolwinkel verschillende kleuren wol gekocht en hup aan de slag.



Na eerst een ontwerp gemaakt te hebben op een kartonnetje van hoe ik de schering wilde hebben, heb ik deze vervolgens in delen op het scheringbord gespannen.



Daarna moet de schering onder spanning op de achterste scheerboom opgeboomd worden. De volgende stap is om de scheerdraden door de hevels aan de verschillende schachten te rijgen, de volgorde bepaald later welke patronen je kunt weven.




Vervolgens worden al deze draden door het riet geregen, deze bepaald de stevigheid en ook de breedte van het weefwerk. Uiteindelijk knoop je dan de scheerdraden aan de voorste scheerboom en kan het uiteindelijke weven beginnen. Door de verschillende schachten omhoog te zetten ontstaat er aan de voorzijde van het riet en zogenaamde sprong, hier haal je de inslagdraden doorheen die je vervolgens met het riet aanslaat oftewel aandrukt tegen de voorgaande draad. De patronen worden dus ook bepaald door welke schachten je omhoog zet.



En dit is dan het uiteindelijke resultaat van een aantal dagen weven... een zelf geweven sjaal als verjaardagscadeau voor mijn vader.

Pin It

Knuffelkabouters en kleine popjes

Twee van de kleineren kopjes zijn inmiddels veranderd in knuffelkabouters. De bovenlijfjes en mutsjes zijn gemaakt van een vervilte lamswollen trui met gehaakte armpjes van een restant sokkenwol en voor het onderlijf heb ik katoenen jersey gebruikt. En aangezien de herfst nadert hebben ze allebei ook nog een bijpassend sjaaltje gekregen.








Drie andere kopjes hebben allemaal pruikjes gekregen en omdat ik dat zo lief vind staan 2 paardenstaartjes. Op dit moment krijgen ze allemaal een lijfje met armen en benen waarvan ik de patroontjes allemaal zelf teken. Als dat klaar is kan ik gaan beginnen aan de garderobe...kortom voorlopig ben ik nog wel even bezig.



Pin It

En daar was ze weer...

Na een blogpauze van ruim een jaar hoop ik weer de rust en regelmaat terug te vinden om mijn creatieve processen ook hier te delen. Het was vooral een emotioneel jaar waarin de ziekte en het uiteindelijke overlijden van mijn moeder enorm mijn leven bepaalde.

Creatief bezig zijn is mijn uitlaatklep en helpt me mijn gevoelens en emoties een plek te geven. Ik heb op dit gebied dan ook genoeg gedaan het afgelopen jaar. Maar om er vervolgens foto's van te maken en ook nog over te schrijven, was net even een stap te ver.

Nu hoop ik dit weer enigszins op te pakken en zo af en toe weer wat te laten zien van wat me momenteel op creatief gebied bezig houd. Het afgelopen jaar heeft ook wat wijzigingen op dit gebied gebracht. Zo ben ik momenteel weer terug bij mijn eerste liefde... textiel. Het glasbranden is dus wat op de achtergrond geraakt, al was het maar omdat het niet echt handig is om met een verminderde concentratie achter een brander met een vlam van zo'n 800 graden te gaan zitten. Een bezoek aan het brandwondencentrum was iets wat ik maar liever wilde vermijden.

Zoals gezegd meer textiel en sinds een aantal maanden ook een hervonden liefde... Het maken van poppen van stof en natuurlijke materialen ook wel bekend als Zonnekind poppen of op zijn Engels Waldorf poppen, ik werk uiteindelijk niet voor niets op een antroposofische school. Natuurlijk ben ik wel een beetje eigenwijs en dus zijn mijn poppen over het algemeen net iets te gedetailleerd om voor echte antroposofische poppen door te gaan.



Warme wollige groet,
MariekePin It

In de maak...

Het is hier één groot poppenfeest.



Een aantal grotere poppen zijn al klaar en wachten alleen nog op een wat uitgebreidere garderobe en momenteel zit ik midden in het ontwerpproces van een aantal kleinere popjes. Wat voor kleur oogjes geef ik ze en krijgen ze een pruikje of toch alleen maar een mutsje. Ga ik ze een lijfje met losse kleertjes geven of worden het knuffelpopjes met een zacht lijfje, alles is nog mogelijk.



Kortom een enorm leuk proces al was het alleen maar om iedere keer te zien hoe er onder mijn handen langzaam maar zeker een popje ontstaat met een geheel eigen karaktertje. Dat is iets waar ik zo intens van kan genieten!







Pin It

Wolwas...

Mijn popjes hebben een natuurlijke vulling van schapenwol, die is lekker zacht en door zijn eigenschappen uitermate geschikt voor kinderpoppen. Bij een boer uit de omgeving heb ik verschillende vachten gekocht. Natuurlijk komt er flink wat werk bij kijken om de vuile vachten geschikt te maken voor gebruik.



Eerst worden de vachten uitgezocht, de vuilste stukken gaan direct de vuilnisbak in. Vervolgens wordt de wol diverse malen gewassen om het ergste vuil en de lanoline eruit te halen en dan het liefst in de buitenlucht gedroogd.

Daarna wordt de wol voor de eerste keer gekaard. Als dat klaar is wordt het ritueel van wassen en kaarden herhaald zodat deze echt helemaal schoon is en klaar voor gebruik.

MariekePin It

Poppenmaken de start...

Toen mijn dochter laatst vroeg of ik samen met haar antroposofische wiegepopjes wilde maken als kraamcadeautje voor de tweeling van haar baas, was dat voor mij een hernieuwde kennismaking met een "oude liefde".  Toen zij zelf klein was heb ik voor haar en haar broer en de kinderen van familie en vrienden vele popjes gemaakt, maar zoals dat gaat in het leven...kinderen worden groter en interesses veranderen.

Marjolein bezig met een popje...










En dit is het uiteindelijke resultaat, wat een schatjes vind je niet.



Inmiddels heb ik deze oude liefde weer opgepakt, dus binnenkort zie je hier veel meer verschijnen!



Tot ziens,

Marieke


Pin It